SEEING THE UNSEEN

Van 27 mei t/m 26 juli 2018 was er een deel van mijn werk te zien in de Lichtstraat van de Cacaofabriek in Helmond. O.a. een aantal werken uit de serie Stillevens met Gevogelte, een aantal werken uit de serie Eikunde, één van mijn aardappelvelden en een setting uit de serie Bendings.

Seeing the Unseen / door Piet van den Boom

Wij nemen slechts fracties en fragmenten waar van de wereld om ons heen. Veel gebeurtenissen ontsnappen aan onze waarneming: sommige zijn te groot, te ver, te traag. Andere zijn te klein, te vluchtig of te snel. Ons beeld van de werkelijkheid is niet ‘the big picture’ maar een verknipte verzameling indrukken, interpretaties en reconstructies. Hans van Asch wijst ons op de zwarte gaten in onze waarneming. Hij maakt het ongeziene zichtbaar, vangt de kritische momenten van verandering, beweging of verval. Om deze waar te nemen en te registreren is een combinatie nodig van eindeloos geduld en razendsnelle reflex (waarin de kracht van fotografie ligt).

Hans van Asch (Eindhoven,1964) gebruikt fotografie om ideeën te visualiseren, complexe processen te ontrafelen, het ongeziene te vangen. De aanleiding om tot zijn beelden te komen vindt hij vaak in de dagelijkse omgeving. Ogenschijnlijk banale objecten als een ei, aardappelen, groenten en fruit, waterijs, vogels, de sterrenhemel. Hij plaatst ze in een ander licht waardoor nieuwe betekenislagen ontstaan, conventies worden doorbroken.

Hij beperkt zich niet tot de wereld van het kleine; zijn onderzoek strekt zich uit tot gebeurtenissen in de wereld om ons heen, zelfs in de kosmos. Zijn werk valt op door het brede scala van stijlen en thema´s, maar ieder werk is onderdeel van hetzelfde onderzoeksterrein: waarneming – constructie – betekenisgeving.

Het werk van Hans van Asch is van een bedrieglijke eenvoud en directheid, op het eerste gezicht speels, kleurig, verhalend en herhalend. Maar ‘er staat niet wat er staat’. Het is een geraffineerd spel met complexe begrippen: ordening, balans, ruimte, schaal, afstand, tijd, snelheid. Zijn beelden en beeldreeksen vertellen altijd meer dan één verhaal. De titels verwijzen niet naar het beeld zelf maar naar een diepere betekenislaag: een vorm van framing waarmee hij ongemerkt de connotatie van de toeschouwer stuurt.