NOTES

Note no. 4

door Jean-Pierre Geelen / Volkskrant Magazine, 26 augustus 2023

Misschien begon het een halve eeuw geleden al wel met die volière vol zebravinkjes, die zijn vader in de achtertuin in zijn toenmalige woonplaats Zwijndrecht hield. Maar fotograaf Hans van Asch (59) mag er dan graag bijvertellen hoe die vader een van de twee cavia’s uit diezelfde volière een karateklap uitdeelde en dood in de vuilnisbak kieperde, omdat het knaagdier een vinkje had opgevreten.

Van Asch is duidelijk niet uit op vertedering, al kopen sommigen zijn eerdere werk juist vanwege die schattige vogeltjes. Van Asch zoekt vooral de spanning tussen die tuinvogels en het rauwe, modernistische van zijn zelfgemaakte ‘vogelhuisjes’. ‘Space invaders’, noemt hij deze reeks vrij werk. Een knipoog naar het bekende computerspel vol buitenaardse wezens, maar ook de noemer waaronder de fotograaf en de vogels elkaars ruimte betreden ‘in een artistieke context’. Zoals hij zelf zegt: ‘Een strijd tussen de positie van de (verstopte) worm en de kunstzinnige intenties van de fotograaf’.

Zwarte invlieggaten
Nog een heel gedoe: de fotograaf ontwerpt de haast abstracte architectuur (let op de haast komische zwarte invlieggaten) zelf en knutselt die met mdf-platen in elkaar tot soms forse afmetingen. Die zet hij in zijn Eindhovense achtertuin, en dan maar wachten, camera in de aanslag. ‘Soms een hele dag, soms is het binnen een uurtje al bekeken.’ Het geheim: broedtijd, zo eind mei, begin juni. Dan doen de ouders alles om voedsel voor hun jongen te krijgen. Zelfs de ruimtes van Van Asch betreden, waar dat meelwormpje op hen wacht. ‘Al zit ik op anderhalve meter afstand toe te kijken, dat maakt ze dan niks uit.’ Zo werden zijn algemene tuinvogels interessanter: ‘Mussen vond ik altijd heel saai, maar ze passen goed in dat dystopische sfeertje van zo’n grijs betonblok.’ Inderdaad: niets lieflijks aan, al mag u dat er gerust in zien.

Jean-Pierre Geelen, 2023
< terug naar pagina

[ Extraterrestrial life – Perhaps it started half a century ago with that aviary full of zebra finches that his father kept in the backyard in his then home town of Zwijndrecht. But photographer Hans van Asch (59) likes to add how his father karate-chopped one of the two guinea pigs from that same aviary and threw it dead in the garbage can because the rodent had eaten a finch.

Van Asch is clearly not out for endearment, although some people buy his earlier work precisely because of those cute little birds. Van Asch primarily seeks the tension between those garden birds and the raw, modernistic nature of his homemade “birdhouses. Space invaders,’ he calls this series of free work. A nod to the well-known computer game full of aliens, but also the rubric under which the photographer and the birds enter each other’s space “in an artistic context. As he himself says: ‘A struggle between the position of the (hidden) worm and the artistic intentions of the photographer’.

The black holes
Another hassle: the photographer designs the almost abstract architecture (note the almost comical black fly-in holes) himself and cobbles it together with MDF sheets to sometimes substantial dimensions. He places them in his Eindhoven backyard and waits, camera at the ready. ‘Sometimes a whole day, sometimes it’s all over in an hour.’ The secret: breeding season, in late May, early June. That’s when the parents will do anything to get food for their young. Even entering Van Asch’s spaces, where that mealworm is waiting for them. ‘Even if I’m sitting a meter and a half away watching, they don’t care.’ Thus his general garden birds became more interesting: ‘Sparrows I always thought were very boring, but they fit well into that dystopian atmosphere of such a gray concrete block.’ Indeed: nothing lovely about it, though you are welcome to see that in it.

Jean-Pierre Geelen, 2023 ]

< back to space